روشن است همه آنهائی که همصدا با رسانه ها و گماشتگان امپریالیسم جهانی، قذافی را «دیوانه» می نامند، نه روانپزشکند و نه او را مورد معاینه پزشکی قرار داده اند. اما اگر مدعی باشند که بر اساس عملکردها او را دیوانه خطاب می کنند، اولا ــ هدف طبقاتی از این نامگذاری را درک نمی کنند و ثانیاًَ ــ اگر عملکرد قذافی را که بیش از چهل سال بر لیبی حکمرانی می کند با عملکرد کارچاقکنهای امپریالیسم که هر چهار و یا هشت سال یک بار عوض می شوند، مقایسه کنند، می توانند به اهداف گماشتگان استعمار و رسانه های آنها از دیوانه نامیدن قذافی و دیو و هیولا ساختن از صدم حسین پی ببرند. مثلا، لیبی در طول چهل و دو سال حکمرانی قذافی «دیوانه»، به هیچ کشور خارجی حمله نبرده، مردم و خاک هیچ کشوری را هدف بمبهای هوشمند، فسفری، آغشته به اورانیوم رقیق شده و موشکهای بالدار خود قرار نداده، در هیچ کشوری کودتای نظامی راه نیانداخته و هیچ کشوری را اشغال، ویران و یا تجزیه نکرده است و یا لیبی که در دوره حکمرانی قذافی از زیر سیطره استعماری انگلیس آزاد شد، هیچ کشوری را به زیر سیطره خو در نیاورده است. این تبلیغات را در حالی براه انداخته اند، که، سران دول امپریالیستی و در رأس آنها دولت آمریکا، حداقل از زمان صدور دستور بمباران اتمی ژاپن از سوی ترومن تا جنگهای کره و ویتنام و بسیاری جنگهای منطقه ای و داخلی و کودتاهای متعدد نظامی و تا اشغال نظامی یوگسلاوی، افغانستان و عراق و بمباران روزمره پاکستان در دوره کلینتون و بوش و اوباما، کشورهای بسیاری را اشغال و ویران و یا تجزیه نموده و دهها میلیون انسان را کشتار کرده اند. بنابر اینها و همچنین اگر در نظر داشته باشیم که فقط نتیجه حمله نظامی و اشغال تنها سه کشور یوگسلاوی، افغانستان و عراق، علاوه بر ویرانی کامل زیر بنای اقتصادی این کشورها عبارت از کشتار ٢٢٨ هزار نفر در یوگسلاوی، در افغانستان رقم دقیقی در دست نیست و کشته، زخمی و معلول نمودن و از خانه و کاشانه آواره و دربدر کردن بیش از دوازده میلیون نفر از جمعیت ٢٤ میلیونی عراق بوده است و یا اگر فراموش نکنیم که دولتهای استعمارگر امپریالیستی، دو دوره های مختلف، بسیاری از رهبران ملی و مردمی، از جمله دکتر محمد مصدق، احمد سوکارنو، عمر توریخوس، موریس بیشاب، سالوادور آلنده، پاتریس لومومبا و بسیاری دیگر را از قدرت به زیر کشیده و اکثرشان را به قتل رسانده اند، نتیجه درستی می توان گرفت.

اگر کسی می خواهد بدون توجه به تعلق طبقاتی شخصیتهای سیاسی و اهداف استعماری تبلیغات رسانه ها و سران دول استعمارگر در لشکرکشی های جنون آمیز به هر کشور و از آن جمله به لیبی، در مورد سلامت روانی قذافی و کارگزاران استعمار منصفانه به قضاوت نشیند، می تواند همین چند مورد فوق الذکر و موارد متعدد دیگری را که خود نیز آگاه است، ملاک داوری قرار داده و نتیجه منطقی از این سؤال بگیرد که: آیا قذافی واقعا هم دیوانه تر از سران و کارگزاران امپریالیسم است؟

امروز لیبی با هدف کاملا روشنی در زیر غرش جنگنده ها و موشکهای بالیستیک امپریالیسم جهانی و مرتجعین دسته نشانده اش، در دیای غون غوطه می خورد، در میان شعله های آتش جنگ استعماری می سوزد و مردم بی دفاع آن گروه- گروه کشته می شوند و آن عبارت است از: مستعمره سازی مجدد لیبی، غصب عدوانی ثروتهای مردم آن و تبدیل این کشور به پایگاه نظامی امپریالیسم بسرکردگی آمریکا که چهل سال پیش، همین قذافی «دیوانه» از زیر سیطره استعمار انگلیس آزاد نمود و پایگاه های نظامی آمریکا را تعطیل کرد.

آری! این واقعیت در میان هیاهوی تبلیغاتی پیرامون «دیوانگی» قذافی بعنوان یکی از سران دولتهای بورژوائی گم می شود که آمریکا بمثابه سرکرده امپریالیسم جهانی و در مقام مقروض ترین و ورشکسته ترین دولت جهان، در صدد است با خالی کردن تولیدات کمپانی های اسلحه سازی بر سر مردم لیبی، اقتصاد بحران زده و از هم پاشیده خود را سر و سامان داده، بازسازی کند. بسیار طبیعی که از این نیز طرفی نخواهد بست. زیرا، اولین پیامد حمله کین توزانه به لیبی، علاوه بر اشغال و ویرانی و کشتار توده های ستم کشیده آن، بیکار شدن فقط یک میلیون نفر کارگر خارجی شاغل در این کشور بود که خود این فاجعه حاصل از دیوانگی سران دول امپریالیستی، بمنزله کاهش یک میلیون خانوار خریدار است و آن نیز بخودی خود، موجب تشدید بحران سرمایه داری خواهد گردید.

نابود باد استعمار نو!

نابود باد امپریالیسم!

زنده باد استقلال و آزادی همه خلقهای جهان!

مستحکم باد همبستگی انترناسیونالیستی با همه نیروهای ترقیخواه لیبی

و همه خلقهای جهان در مبارزه امپریالیسم!

٦ فروردین ١٣٩٠

________________________________

این مطلب و مطالب دیگر از همین قلم، در وب نوشت زیر نیز در دسترس می باشد:

www.eb1384.wordpress,com